Conrector Brons
Dr. J.A. Brons (1911-1987)
Toen dhr. Brons als leraar klassieke talen op 1 januari 1955 op het Adelbert werd benoemd, bestond de school 1 jaar. Op 1 januari 1957 werd hij tot conrector benoemd. Jo Brons ( geboren op 23 september 1911) bezocht het Aloysius College in Den Haag. In 1932 ging hij klassieke talen studeren in Leiden en behaalde in 1939 zijn doctoraal. Na het RK Meisjes Lyceum ( het latere Edith Stein) en het Aloysius College kwam hij op het Adelbert. Dhr. J. Boezeman, oud rector ,over Brons: "Waar vind je iemand die letterlijk voor zijn plezier naar school gaat ? Altijd datzelfde opgewekte humeur, dezelfde werklust, dezelfde toewijding. Ik bewaar speciale herinneringen aan die eerste jaren, toen wij samen elke dag de "sjekkies" schreven en we urenlang op school zaten. Maar een ingezonden briefschrijver in de schoolkrant "de Peperbus" had indertijd een andere visie op het werk van conrector Brons. "Sinds december van dit jaar moet men onmiddellijk na het galmen van de bel binnen zijn. Met het toezicht op het naleven van deze maatregel is de heer Brons belast, terwijl zijn rechterhand in deze aangelegenheid de heer van der Meer is, Koos dus. De conrector, bekend staande om zijn precisie en plichts-betrachting, is ongetwijfeld het allerminst geschikt voor deze taak volgens ons "slachtoffers" " .
In mei 1977 nam dhr. J. Brons afscheid met, hoe kan het ook anders, een groot feest. Hoogtepunt was de opvoering van het toneelstuk "de Wolken" van Aristophanus. Maar ook de laatste openbare les van conrector Brons, de opvoering van de academie Demosthenes, de redactie van de de schoolkrant "de Peperbus" en een serieus cabaret met de titel "Heer Brons, dit is uw leven" mogen niet onvermeld blijven. Het Adelbert wist wat feestvieren was. En afscheid nemen van een leerkracht of (con-)rector was een goede gelegenheid om feest te vieren !
Leo Prins ( 1938 - 2020 )
11 september 2020
Een droevig bericht voor de zeer oudgedienden. Maandag ontdekte Wim Driessen (LaD) in de Volkskrant en ik later in de NRC het bericht dat Leo Prins is overleden.
Leo zou in november 82 jaar geworden zijn.
Lou van Berkel
Muziek (1928 - 2012)
Het was eind jaren ’60. De studentenrevolutie in Parijs was uitgewoed, de Praagse lente gesmoord, Benno Ohnesorg had in Berlijn ongewild de weg voor de RAF geëffend. Mijn jaargenoten en ik besloten dat de tijdgeest rijp was om het jasje en de stropdas definitief in de kast te hangen en alle lichaamsbeharing ruim baan te geven boven spijkerbroek en meer of minder welvoeglijk shirt. Foto’s uit die jaren op de website van de Volac (oud-leerlingen Adelbert College) getuigen van die vermommingen. Bij mijn entree op het Adelbert had ik een cultuur aangetroffen die ik bijkans voor onmogelijk had gehouden na mijn opgroeien in meer volkse steden. De in mijn ogen “oudere” docenten die grotendeels de oprichting van de school in 1954 hadden meegemaakt, waren nog onberispelijk in pak gehuld, een niet gering deel van de oudere leerlingen trouwens ook. Van die leerlingen stemde meer dan 65% bij de leerlingenverkiezingen van 1970 VVD. Ik was er heilig van overtuigd dat de wereld Wassenaar had vergeten in te lichten omtrent de ontwikkelingen en dat Wassenaar geen boodschap aan de wereld had. Bij het langzamerhand deel worden van deze gemeenschap ontdekte ik dat die oudere meneren tegen wie ik zo opkeek op hun heel eigen wijze een prachtige relatie met hun leerlingen hadden opgebouwd, die leidde tot schitterende feesten, geestscherpende academie-avonden, spitse cabaretvoorstellingen en prachtige toneelvoorstellingen. De creatieve geesten van toen, Henk Gerritsen, Josef Smolders, Willem de Hoogd sr., de dwarsige Niek Duister, de excentrieke Tom van Gennip, Lou van Berkel en anderen kregen alle ruimte van genereuze schoolleiders als Jo Brons en Sjef Meulenberg. Als in 2014 het 60-jarig bestaan gevierd wordt zal geen van bovenstaande pioniers er meer bij zijn. Als laatste van de genoemden is op zaterdag 1 december Lou van Berkel overleden. Lou was het muzikale hart van het Adelbert in de eerste dertig jaren. Alles wat noten op zijn of haar zang had werd door hem begeleid. Van persoonlijke hoogstandjes door Ietje Claessen of Sjef Meulenberg tot grote koorproducties bij kerstvieringen. Lou bewoonde tot de verhuizing in 1978 de nieuwste barak aan de Stadhoudersweg, tegen de tuinen van de huizen aan de van Zuylen, aan de kopse kant van de aula, als informele dependance van diezelfde aula, zonder gevaar voor geluidsoverlast. Dat zou anders worden in de nieuwbouw. Een ongetwijfeld hoogdoorgeleerde bouwheer had de geniale inval gehad de creatieve vleugel direct boven de docentenkamer te positioneren. Rapportvergaderingen werden vanaf dat moment standaard begeleid door stembrekende puberzang en fanatieke slagwerkoefeningen. Het sectiehoofdenberaad kreeg geen enkele kans te vergeten waarom het in het onderwijs eigenlijk te doen was. Kom daar heden ten dage nog eens om in kringen van bestuursraden. Overigens zou deze geniale bouwkundige move in deze eeuw worden hersteld middels de verbanning van de Lancelli’s naar de buitengewesten. Lou heeft nog tot een eind in de jaren ’80 zijn afdeling bestierd samen met Marianne, Marijke, Leo en Josef. Hij deed dat met een groot hart voor de jeugd, gekoppeld aan een uitgebalanceerd gevoel voor traditie en altijd optimistisch. Het cliché van de verzurende oudere docent was op hem op geen enkele wijze van toepassing. Zijn humor en humeur hielden hem jong tot de laatste lessen die hij gaf. Afkomstig uit een geslacht dat de wegende middenstand van Nederland bediende was hij beslist geen krentenweger maar toonde hij een perfecte balans.
Bob Hakkeling (docent Duits 1969-2009)
Mijn herinneringen aan Louis Bredie
5 mei 2020
Louis Bredie.
Vanf 1 september 1965 leraar handelswetenschappen op de St. Willibrordus MAVO in Wassenaar.
Van 1971 tot 1980 conrector MAVO Adelbert College.
Op de examenfoto uit 1971 zit Louis Bredie voorste rij 5e van rechts, naast rector Boezeman.
Louis is op 4 mei 2020 overleden.
De kennismaking met Louis staat mij nog helder voor de geest. In mei 1969, dienstplichtig sergeant werkzaam op het ministerie van defensie, had ik met het afzwaaien in zicht, een aantal sollicitaties de deur uit gedaan.
Rector Boezeman
Drs J.J.P. Boezeman (1909 - 1994)
De eerste keer dat dhr. Boezeman het S. Adelbert College zag was op zaterdag 10 maart 1956. 'Mijn vrouw en ik zagen anderhalve barak, bedolven onder een laag sneeuw en ijzel. Wel om van te schrikken, wanneer je in 1955 je toenmalige school - het Jansenius Lyceum te Hulst - met nog een verdieping had mogen uitbreiden. Na lang dubben hebben we uiteindelijk maar "ja" gezegd".
In september 1956 volgde de aanstelling tot rector. Het schooljaar begon met de formatie van de derde klassen. Gymnasium, HBS en AMS.
Dhr. J. Boezeman (geb. op 28 mei 1909 te Utrecht) begon zijn carrière in het middelbaar onderwijs in 1934 aan de Jansenius Handelsdagschool te Hulst na een studie scheikunde aan de universiteit van Utrecht. Na 4 jaar werd hij daar directeur. En in 1949 werd onder zijn leiding de Handelsdagschool omgedoopt tot lyceum. In de oorlogsjaren was hij ondermeer hoofd van de luchtbeschermingsdienst en evacuatie-commissaris. Na de oorlogsjaren was hij in Hulst enkele jaren voorzitter van de Oudheidkundige Kring en voorzitter van het bestuur van het zwembad.
Toen Boezeman op 1 juni 1974 afscheid nam van het Adelbert om van zijn pensioen te genieten, was hij in totaal 36 jaar rector geweest, wanneer de jaren in Hulst bij die van het Adelbert worden opgeteld.
Boezeman: "Toen ik kwam was het een vrij ongeordende bende, in de pauzes stapten de leerlingen door het raam naar buiten en dat soort zaken. Liep je een keer door de school over die houten vloer dan hoorde je de stilte voor je uit vallen".
Bij het afscheid van Rector Boezeman liet de voorzitter van het Stichtingsbestuur J. Jongma optekenen: "Door zijn geheel eigen stijl van optreden en zijn markante persoonlijkheid was hij met alle bereidheid tot samenwerking en overleg toch onbetwistbaar de leider van deze scholen-gemeenschap, die zijn stempel er dan ook onbetwistbaar op achter laat. Rector Boezeman is een man die je niet vergeet.