10 maart 2022
Beste mensen,
Vanmorgen kreeg ik via Polly het bericht dat Leo gisteren is overleden. Saaie beer is niet meer. Saaie beer was het koosnaampje dat we vroeger in de rokershoek voor Leo gebruikten. Een klankgrapje op zijn achternaam. En eigenlijk niet zo passend want saai was Leo allerminst. Zijn gulle lach schalde regelmatig door de lerarenkamer om de grappen die hij ook zelf graag maakte. Over zijn patiëntjes, zoals hij zijn leerlingen placht te noemen, als hij er weer een de tegeltjes had laten tellen en tot zijn genoegen vaststelde dat ze telden en het niet uitrekenden.
Dankbare herinneringen ook aan de avonden waarop hij ons inwijdde in de Indische keuken. Ikzelf ben hem nog steeds dankbaar voor zijn badmintonlessen. De geheimen van de Indische greep en waarom Europese mensen die niet kunnen toepassen door anatomische beperkingen.
De laatste jaren werd Leo gehinderd door problemen met zijn geheugen en door verwardheid. Gedacht werd aan dementie. Zijn buurman, ook een Leo, handelde zijn post af. Van Polly hoorde ik dat de oorzaak gelegen was in een serie tia's. Na een periode waarin hij weer wat opknapte kreeg hij opnieuw problemen en werd hij opgenomen in een verpleeghuis. Daar werd hij gistermorgen gevonden, naast zijn bed.
Bob Hakkeling
Leo Saraber werd op 1 augustus 1967 aangesteld als leraar handtekenen. Hij volgde daarmee de heer Snijder op die slechts 1 jaar deel uitmaakte van de tekensectie. Leo zou het wat langer uithouden op het Adelbert. Hij kwam op een school die sinds het begin in de jaren vijftig met strakke hand geleid werd door rector Boezeman en zijn twee conrectoren Brons en Meulenberg.
Een school gehuisvest in barakken met aan het einde van het schooljaar 1965/1967 574 leerlingen verdeeld over een lyceum onderbouw en vanaf klas 2 een volledige gymnasiumafdeling, een zesjarige HBS en een MMS afdeling voor de dames.
Eem Adelbert dat in 1954 gestart was met twee eerste klassen en bij de aanstelling van leo Saraber was doorgegroeid tot een school met een volledige opleiding van 29 klassen.
De huisvesting werd al snel een probleem.
Leo moest in het begin van zijn loopbaan het tekenlokaal delen met collega Smolders van hand- en lijntekenen en kunstgeschiedenis.
Het tekenlokaal in de barakken, de werkplek van Leo, was een groot lokaal (lok. 20) met schuivende tekenborden en een enkel bord vooraan in de klas dat was vastgespijkerd. Heel lastig als je steeds als docent je eigen tekst afdekt.
Leo heeft nog net het begin van de IT ontwikkelingen en de invoering van het smartbord meegemaakt.
In het schooljaar 1992-1993 vierde het Adelbert op de toen nog bekende wijze het 25-jarig school jubileum van Leo. Daarbij was duidelijk aandacht voor de Indische roots met een heerlijke Indische maaltijd, een zanghulde van in sarongs gestoken LVA leden en een muzikale omlijsting door een spontaan opgezet gamelan orkestje.
In het schooljaar 1996 /1997 nam Leo afscheid van het Adelber College.
Hij had de pensioen gerechtigde leeftijd bereikt.
Hij zou zijn patiëntjes nog gaan missen.
